СӨЙЛЕУ– ҚАБІЛЕТ, ҮНСІЗ ҚАЛУ – ДАНАЛЫҚ….

Автор:

Ләззат Асанова,медиатор

Қоғамдағы көрінбейтін тартыс

Қазіргі қоғам сөзге бай, алайда көңілге жұтаң. Әлеуметтік желілер, жедел хат алмасулар, пікір алмасу алаңдары — бәрі жылдам реакцияға үйретіп қойды. Бір пікір шығады — бірден жауап дайын. Бір сын айтылады — эмоция лап ете қалады.

Алайда адам болмысы реакция жылдамдығымен емес, рефлексия тереңдігімен бағаланады. Себебі шынайы даналық — лап еткен сезімде емес, сабырлы санада.

Эмоция жеңіл, шешім ауыр

Жүрек күйіп, тіл алға ұмтылған мезет – адамның шынайы сынақ сәті. Бір сәттік ашу адамды тұтқын етсе – сабыр оны еркін етеді.

Сабыр — әлсіздік емес

Кей жағдайда үнсіз қалған адамды «жұмсақ», «әлсіз» деп қабылдайды. Бірақ шын мәнінде сабыр — ішкі тәртіптің, сана биіктігінің белгісі.

Сабырдың күші неде?

• Қарым-қатынасты сақтайды

• Реніштің алдын алады

• Жан тыныштығын қамтамасыз етеді

• Өмірге тепе-теңдік сыйлайды

Сабыр – сезімді тұншықтыру емес, шешімге уақыт беру. Ал уақыт — ең әділ төреші.

Қоғамға жетіспейтіні – сабыр мәдениеті

Қазір не жетіспейді?

Тыңдай білу

Түсіне білу

Сабыр сақтай білу

Тез жауап – дұрыс жауап емес.

Тез пікір – терең пікір емес.

Қоғамға жылдам реакция емес, терең ой мен кешіктірілген шешім қажет. Себебі ақыл – асыққанда емес, аялдағанда айқындалады.

Қорытынды: ең биік мәдениет – үндей білу

Үнемі сөйлей беру – қабілет. Ал қажет кезде үндемей қалу – биік мәдениет.

Адамның кісілігі — эмоциясын тыя білген сәтте айқындалады.

Сондықтан әр адамға

– қажет кезде сөйлейтін,

– одан да маңызды кезде үндемей қалатын

даналық пен сабыр нәсіп болсын.